«Ἡ ὀμορφιὰ τῆς σιωπῆς…»

Ἡ νύχτα πέφτει ὁλόχαρη, τὸ σκοτεινό της πέπλο μᾶς σκεπάζει… ἐγὼ γυρίζω μόνος μου, τὸ φεγγάρι φωτίζει τὸ δρόμο μου…
Ἡσυχία πρυτανεύει παντοῦ…
Ὁ θόρυβος τῶν ἄστρων δημιουργεῖ μία γαλήνια φωτορύπανση, ἡ ὁποία ἠρεμεῖ τὴν ταραγμένη μου ψυχή…
Μέσα στὴ φουρτουνιασμένη πολυκοσμία, θέλουμε ἁπλᾶ, κάποιες στιγμές, τὴν ἠρεμία μας… νὰ γαληνέψῃ, ἔστω γιὰ λίγο, ἡ ψυχή μας… νὰ κάνουμε ἕνα διάλειμμα ἀπὸ τὸν τροχὸ ποὺ γυρνᾶ σὰν τρελλός!
Ἀνοίγω ἕνα τυχαῖο βιβλίο καὶ ἡ ὀμορφιὰ τῆς σιωπῆς, δὲν φαίνεται μόνο στὰ ἄψυχα, ἀλλὰ γεμάτα ζωντάνια φύλλα, μὲ τὶς ὡραῖες περιγραφές, ἀφηγήσεις, διηγήσεις, συμβουλές, προτροπές… ἀλλὰ καὶ στὴν ἱκανότητα νὰ ἀφήσῃς κάθε θόρυβο πίσω σου, γιὰ νὰ βρῇς, μὲ τὴν ἀπουσία του, τὴν οὐσία ποὺ κρύβεται βαθιά, πιὸ βαθιά, ἐκεῖ ὅπου ὁ νοῦς δὲν μπορεῖ νὰ φτάσῃ…
Ἡ ψυχὴ προσπαθῆ νὰ γαληνέψῃ, νὰ ἠρεμήσῃ, νὰ ἀπαγκιστρωθῇ ἀπὸ κάθε κοσμικὸ θόρυβο… νὰ ἀφήσῃ πίσω τὴν ἀτμοσφαιρικὴ τύρβη καὶ τὴν αἴγλη τῶν ἀξιωμάτων… νὰ ἠρεμήσῃ γιὰ λίγο ἀπὸ κάθε εἴδους ἀπολογισμοὺς καὶ λογισμούς… νὰ ξεφύγῃ ἀπὸ τὴ μουρμούρα, τὴ γκρίνια καὶ τὸ θόρυβο τῶν γεγονότων τῆς ἡμέρας… νὰ διασχίσῃ τὸ δάσος καὶ νὰ μὴ δῇ κανένα δέντρο. Καὶ ἂν δῇ τὸ δέντρο ὁλοζώντανο μπροστά της, νὰ προσπαθήσῃ νὰ γίνῃ ἕνα μαζί του… νὰ προτιμᾶ τὴν ἡσυχία τῆς ἐρήμου καὶ τὴν ἁπλότητα τοῦ ἰδιωτικοῦ βίου.
Μέσα σ’ αὐτὴ τὴ νηφάλια σιωπή, ἀνυψώνεται ὁ νοῦς πρὸς τὸ Θεὸ καὶ συνομιλεῖ μαζί του. Μέσα σὲ αὐτὴ τὴν ὀμορφιὰ τῆς σιωπῆς, γίνεται ἡ ἕνωση τοῦ προσευχομένου ἀνθρώπου μὲ τὸ Θεό…!
Μὲ ἐκεῖνον ποὺ ἔσμιξε τὸ χῶμα μὲ τὸ πνεῦμα… μὲ Αὐτὸν ποὺ δημιούργησε ἕνα ὅν ὁρατό, μαζὶ καὶ ἀόρατο… θνητό, ἀλλὰ καὶ ἀθάνατο… ἐπίγειο, συγχρόνως καὶ οὐράνιο. Ποὺ πλησιάζει τὸ Θεὸ καὶ δὲν τὸν ἀντιλαμβάνεται, ποὺ πλησιάζει καί, ταυτόχρονα, ἀπομακρύνεται!!!
Τὶς ὧρες τῆς σιωπῆς, τελεσιουργοῦνται μεγάλα θαύματα…
Ἐκεῖ στὴ σιγὴ τοῦ νοῦ, γίνεται ἡ συνάντηση μὲ τὸ Ζωοποιὸ Θεό!
Ἡ προσευχή, φίλοι μου, εἶναι ἡ μητέρα τῶν ἀρετῶν… ὅπλο ἀκαταμάχητο… θησαυρὸς ἀδαπάνητος… γέφυρα ποὺ σώζει ἀπὸ τοὺς πειρασμούς… τεῖχος ποὺ προστατεύει ἀπὸ τὶς θλίψεις… εἶναι καθρέφτης τῆς πνευματικῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου… ἐργασία ποὺ ποτὲ δὲν τελειώνει… ἔργο τῶν ἀγγέλων… κλειδὶ τοῦ παραδείσου… φωτισμὸς τῆς ψυχῆς… συγχώρεση ἁμαρτημάτων…
Ἡ προσευχὴ καὶ ἡ ἡσυχία, φίλοι μου, εἶναι μεγάλη ὑπόθεση… ἀκόμη καὶ νὰ μὴν προσεύχεται κανείς, καὶ μόνο μὲ τὴν ἡσυχία προσεύχεται!!!
Ἡ ἡσυχία, εἶναι μιὰ μυστικὴ προσευχή, ποὺ πολὺ βοηθάει στὴν προσευχή, ὅπως ἡ ἄδηλη ἀναπνοὴ στὸν ἄνθρωπο.
Ἡ ὀμορφιὰ τῆς σιωπῆς συντροφεύει τὶς μεγάλες ὧρες τῶν ἁγίων, τὶς ἱερὲς ὧρες περισυλλογῆς τῶν ὁσίων, τῆς αὐτοσυγκέντρωσης τῶν νηπτικῶν, τῆς αὐτομεμψίας τῶν ἀσκητῶν, τῆς μελέτης τῶν φιλοκαλικῶν, τῆς προσευχῆς τῶν ἀγωνιστῶν.
Ἡ ἐξωτερικὴ ἡσυχία, μακριὰ ἀπὸ τὴν τυρβώδη ροὴ τοῦ κόσμου, μὲ τὴν διακριτικὴ ἄσκηση καὶ τὴν ἀδιάλειπτη προσευχή, γρήγορα φέρνει καὶ τὴν ἐσωτερικὴ ἡσυχία. Τότε ὁ ἄνθρωπος δὲν ἐνοχλεῖται ἀπὸ τὴν ἐξωτερικὴ ἀνησυχία, οὔτε ἐπηρεάζεται, γιατὶ στὴν οὐσία μόνον τὸ σῶμα βρίσκεται στὴ γῆ, ὁ δὲ νοῦς πλέει σὲ οὐράνια πελάγη… πελάγη πνευματικῆς εὐτυχίας.
Ὁ Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, αὐτὸς ὁ μεγάλος Ἅγιος τῶν ἡμερῶν μας, ἔλεγε: «Σωστὴ βάση, εἶναι ἡ ἀντιμετώπιση τῶν πραγμάτων μὲ καλοὺς λογισμούς…
Ἔχει μεγάλη ἀξία νὰ πετύχῃ κάποιος τὴν ἐσωτερικὴ ἡσυχία μέσα στὸ θόρυβο. Ἂν δὲν πετύχῃ τὴν ἡσυχία μέσα στὴν ἀνησυχία, οὔτε στὴν ἡσυχία θὰ ἡσυχάση. Ὄταν ἔρθῃ στὸν ἄνθρωπο ἡ ἐσωτερικὴ ἡσυχία, ἡσυχάζουν ὅλα μέσα του, καὶ τίποτε δὲν τὸν ἐνοχλεῖ. Ἂν θέλῃ τὴν ἐξωτερικὴ ἡσυχία, γιὰ νὰ ἡσυχάσῃ ἐσωτερικά, ὄταν βρεθῇ στὴν ἡσυχία, τὴν ἡμέρα θὰ πάρῃ ἕνα καλάμι καὶ θὰ διώχνῃ τὰ τζιτζίκια καὶ τὸ βράδυ θὰ διώχνῃ τὰ τσακάλια, γιὰ νὰ μὴν τὸν ἐνοχλοῦν».
Τὶς ὧρες τῆς σιωπῆς ἐπιτελοῦνται μεγάλα καὶ παράδοξα θαύματα, ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε (Α΄ Κορ. 2,9)… ἐκεῖ μέσα στὴ σιωπὴ κρύβονται οἱ προσωπικές μας ἐπαναστάσεις, ἡ γνωριμία μὲ τὸν ἄγνωστο ἑαυτό μας, οἱ κόποι καὶ οἱ ἱδρῶτες μας, οἱ ἀφανεὶς ἀγῶνες μας, ἡ ὑπομονετικὴ σιωπὴ τοῦ ἥρωα, τὸ μαρτύριο τοῦ πονεμένου καὶ τοῦ δυστυχισμένου, ἡ ἀκριβὴ σιωπὴ τοῦ ὑπομονετικοῦ, ἡ κρυφὴ σιωπὴ τοῦ ἁγίου, ἡ συνάντηση τοῦ Θεοῦ μαζί μας μέσα στὴν ἐπίμονη προσευχή.
Ἡ ἀκατάσχετη πολυλογία, ἀλλοιώνει τὴν οὐσία… ἀλλοιώνει τὰ σημαντικά, τὰ καίρια, τὰ ἱερά. Ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ τὴ βιωματικότητα γιὰ νὰ ἀκούσουμε μέσα στὴν ἡσυχία τὴ χαμηλὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ.
Μεῖνε σιωπηλός, μὴ σκέπτεσαι καὶ ὅλα θὰ γίνουν κατανοητά… ἡ μουσικὴ τῆς σιωπῆς, εἶναι ἡ συνάντηση τοῦ ἀνθρώπου μετὰ τοῦ Δημιουργοῦ, ἀνάμεσα στὶς νότες…
Σὲ ἕναν κόσμο ποὺ χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν συνεχὴ διάθεση πληροφοριῶν, εἰκόνων καὶ ἤχων, ἡ σιωπὴ τείνει νὰ γίνῃ τὸ πιὸ δυσεύρετο ἀγαθό… Ἂς μὴν τὸ χάσουμε!
Στοχαστής
http://poimin.gr/

Δημοσίευση σχολίου

Νεότερη Παλαιότερη

Recent in Technology