Ἔχουν πλέον γιὰ πάντα "ἀφήσει τὰ κάτω, τὰ ἄνω φρονοῦν, τοῖς ἄνω συνάπτονται, ἐκεῖνα νοοῦν". Γι' αὐτὸ καὶ πιὸ ἄνετα μᾶς ἀκοῦνε σὲ κάθε μας πρόβλημα, ὅλους ὅσοι τοὺς ἐπικαλούμαστε σὲ βοήθεια, ὄχι γιατὶ εἶναι πανταχοῦ παρόντες, ἀλλὰ γιατὶ ζοῦν ἐν τῶ πανταχοῦ παρόντι Χριστῶ, λαχταροῦν μάλιστα νὰ βρεθοῦμε καὶ μεῖς ἐ κ ε ῖ μαζί τους. Γι' αὐτὸ καὶ τὰ πλήθη συρρέουν στὴ χάρη τους. Τρέχει ποτὲ κανεὶς νὰ πάρει βοήθεια ἀπὸ κάποιο νεκρό; Σὲ ζ ω ν τ α ν ο ὺ ς ἀπευθυνόμαστε. Τὸ τραγικὸ εἶναι νὰ εἶναι κανεὶς ζωντανὸς βιολογικά, ἀλλὰ νεκρὸς πνευματικά. Πάντοτε λοιπὸν νὰ προστρέχουμε στὴ χάρη τους, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Χριστοῦ.